Sefer Pasha
Mirënjohje për oficerin e SHIK-ut që nuk zbatoi urdhrin e Gazidedes për të hedhur në erë me telekomandë Urën e Mifolit në Vlorë
Hysen Llaveshi mbetet një nga miqtë e mi të mirëa Në rini që të dy shërbyem në verilindje të vendita Hyseni me Sigurimin e Shtetit, kurse unë për zgjidhjen e incidenteve në kufi me forcat serbe të Millosheviçita Hysen Llaveshi ishte matjana Erdhi në Kukës 20 vjeç djalëa Si tani e kam parasysh portretin e tija I gjatë si lis Klosi a Me flokët e zeza kaçurrelaa I menduara Qysh atëherë armën e tij më të fortë kishte komunikimin me njerëzita Gojëmbël e fisnika Edhe pse ishte në detyrë delikate dhe zbatonte ligjin, në përditshmëri në “arat” e punës së tij i bënte “fresk” dhe kanunit të malevea Kanuni për të ishte “kushtetuta” në marrëdhëniet me qytetarët, me punëtorët e minierave, gjeologët, bjeshkëtarët, kositësit, druvarët, kooperativistët, mbledhësit e bimëve medicinale, barinjtë, bletërritësit dhe me kosovarët, të cilët vinin vakt e pa vakt nga malet dhe kërkonin strehim politik në Shqipëria Linja e punës së Hysen Llaveshit ishte zbulimi i fijeve të agjenturës së UDB -sëa Por askush nuk depërtonte dot në “kasafortën” e tija Nga natyra qe pyll i egëra Ku ngrysej nuk gdhiheja Një vizitor gjakovar nga Kukësi, i cili qe me vizë në Beograd kur u kthye prej andej e kishte parë Hysen Llaveshin në hotel “Sllavja” në Beogradin e vjetëra Vizitori me origjinë nga Gjakova nuk e diskutonte se ai që kishte parë në hotel ishte Hysen Llaveshi me të cilin kishte miqësi në Kukësa Hyseni në Beograd kishte bërë sikur nuk e kishte parëa Pas kthimit nga Beogradi vizitori ia kishte thënë këtë fakt Hysen Llaveshit, por ai ia kishte mohuara Të kanë bërë sytë i kishte thënë Hysenia Unë Beogradin e kam parë vetëm në filmaa Kurrë nuk u mor vesh e vërtetaa
Hysen Llaveshi qe një meteor që shkëlqeu qysh moti kur filloj të shërbejë në strukturat e Ministrisë së Brendshmea Ai qe i ri dhe erërat e demokracisë e përthithën në Tiranë në Shërbimin Informativ Kombëtara Kështu quhej ky shërbim fillimisht: SHIK! Vite më vonë me vendim u quajt SHISHa Falë talentit intuitiv e profesional Hyseni shumë shpejt u bë një nga punonjësit më të preferuar të kreut të Shërbimit Informativ Kombëtar, Bashkim Gazidedesa Dhe Hysen Lalveshi si malësor nuk e kurseu “thesarin” e përvojës që ta derdhte në “bankën” e re të SHISH -ta Nuk lëshonte pea Ai luftonte që ky shërbim të ngrihej në nivelin e shërbimeve të tjera inteligjente në botëa Hysen Llaveshi ishte ndeshur në verilindje me shërbimin e UDB -së dhe e dinte sa i mprehtë e profesional qe ai shërbim në të gjithë rruzullina Qysh në muajt e parë Hysen Llaveshi u përplas me “ortekun” e medikokërve të atyre, që ishin përzgjedhur nga parlamentarët dritëshkurtëra Nuk i duronte dot mediokrita Zyrat e mbushën me ish të burgosur ordinerë, me parallinj, me miq të parlamentarëve e të trafikantëve, që brenda natës t’i hidhnin thonjtë në fyt me euro e dollarëa Një ditë u mahnit kur pa në zyrat e SHIK -ut përfaqësuesin e kishës grekea Me siguri që ai pruri aty ndonjë “dash” të Asfalisë grekea Por Hysen Llaveshi e kishte të vështirëa Nën kësulë kishte “mizën” se ai kishte punuar disa vite në Sigurimin e Shtetita Një mëngjes një “marangoz” ia tha “kleçkën”a “Marangozi” nuk dinte të shkruante shqipa Dhe Hysen Llaveshi u detyrua të heshtë me dhimbjea Atë po e mbante në punë Bashkim Gazidedjaa Ai me kulturën civile që kishte e vlerësonte talentin e Hysen Llaveshita
***
Në ato vite edhe unë erdha me shërbim në Gardën e Republikësa Ishte e njëjta “dorë e zezë”a Aty takova një tankist, i cili kishte punuar si traktorist në Streblevëa Në një situatë në bulevard kur u urdhërua dhe dolën tanket “traktoristi” doli mbi kullën e tankut dhe ulërinte “Hapuni se nuk jam tankisti!”a U përplas në bar – kafe Amerikaa Tankun e ndaluan kangjellat e çelikta që rrethonin lokalina E mbuluan pastat e bar Amerikësa E takova Hysen Llaveshin në Kryeministria Ishte me ish Kryeministrin Aleksanadër Meksia Edhe Kryeministri e çmonte Hysen Llaveshina Mua më shkarkuan shpejt nga detyra e rëndësishmea Kurse Hysen Llaveshin nuk e lëshuan nga duarta Ai për një periudhë të shkurtër hartoi rregulloren e këtij shërbimi, instruksionet, komunikatat, buletinet, hartat, skicat për kordinimin e veprimeve operacionale me linjat e tjera të Policisë së Shtetit, dhe ato të shërbimit të fshehtë në Ministrinë e Mbrojtjesa Sjell në mendje vetëm një takim me Hysen Llaveshina Ai kishte qenë në zyrën e Kryeministrit Aleksandër Meksi, i cili i çmonte informacionet e talentit me origjinë nga Matia Për probleme të mprehta Aleksandër Meksi thërriste shpesh në konsulta Hysen Llaveshina Gazidedja kurrë nuk e pengontea Në atë takim në paradhomën e Kryeministrit unë si dikur në Kukës i thashë mikut tim Hysen Llaveshi se edhe pushtetarët e rinj po të mbajnë në pëllëmbë të dorësa Edhe demokratët po të peshojnë me “flori”a Përveç Gazidedes me ty e pi kafen dhe Kryeministria Më pëlqen i thashë gjithashtu që demokratët të ngjitën në shkrepat e malit të Gjallicësa Komunistët nuk ta hapnin shumë syrina E mbaj mend mirë atë momenta Hysen Llaveshi rrinte i menduara Mos e lakmo shkëlqimin tim, më tha ai me dhimbjea Edhe borën në majën e Pikëllimës, që është aq e bukur e pshurrnin qentë dhe ujqërita Kam shumë për të thënë, shtoi aia Por paradhoma e Kryeministrit përgjoheta Dhe sot ky shërbim është më i llahtarshëm se “diktatura e proletariatit”a Të keqen, o ujku i Macukullita Ai të hante, por ta linte një shenjëa E gjëje në mala Kurse këta të sotmit të zhdukin pa nam e pa nishana Hysen Llaveshi ishte i shqetësuar për fatin tima Pritej urdhri i lirimit dhe unë do të mbetesha në mes të katër udhëvea Ky fat më pret dhe mua, tha ai i nervozuara Ai fliste dhe unë nuk doja që ta besojaa Mendoja se Hysen Llaveshi zuri vend në SHISH si një shkëmb i fuqishëma Por nuk ndodhi ajo që mendoja unëa Nëse unë si titullar në Gardë përfundova në një shitës gjize, Hysen Llaveshi jo vetëm e humbi vendin e punës, por iu rrezikua kokaa Në fije të perit shpëtoi nga ndonjë plumb “qorr” i bandës së Bashkim Gazidedes,
***
Megjithëse pas largimit nga Garda e Republikës unë po rrokullisesha si një gur në greminë prej së largu e ndiqja fatin e mikut tim Hysen Llaveshia Nuk takohesha më me tëa Kisha frikë se mos e dëmtojaa Isha bërë me “qere” në kokëa Kafen e mëngjesit e pija me Sofokli Dukën(Alban Kosovën) të cilin e arrestuana Alban Kosovës nuk i ndaheshin çap pas çapia Krimologu qe trim dhe nuk donte që t’ia dintea Priste dhe arrestimin tjetër e në këto rrethana u “arratis” në Greqia Me miqtë e mi të dikurshëm që ende punonin më thoshin se këta të Gazidedes ’’Alban Kosovës’’ ja kanë vënë nofkën “kauri” i Lunxhita Unë nuk e kisha përfytyruar se mundet të vinte kjo kohë e egër dhe ky “qamet”a Gjithashtu sa herë që tokja mikun tim të rinisë Neshat Tozaj, ai si lab i prapë më thosh: “Ruhu!”a Këta edhe të vrasin më thoshte Neshatia Ishte koha kur të dy po përgatisnim një skenar për dokumentara Ishte një dokumentar që ia kushtonim Edi Ramës, të cilin e bën copë banditëta Neshat Tozaj nuk i kishte mirë marrëdhëniet me Edi Ramëna
Trokitja e 97 -tës e tronditi botën shpirtërore të Hysen Llaveshita Tani ai nuk “fshihej” se mos e kallzonin se Hysen Llaveshi takohet me “bishta” të komunistëve të Enver Hoxhësa Ishte kjo arsyeja që ne filluam të takoheshim më shpesha Bile haptasa Bisedat me Hysen Llaveshin ishin dramatikea Në çdo minutë përhapeshin lajme kobzezaa Po hapeshin njëra pas tjetrës depot e armëvea Filluan vrasjet, plaçkitjet, bastisjet e zyrave të shtetit dhe ishte e pamundur të dilje në rrugëa Breshëri i plumbave të merrte jetëna Vetëm burgjet nuk qenë hapura Pritej dhe zbrazja e burgjeve, ku mbaheshin të izoluar kriminelë të natyrave të ndryshmea Nga ato që më thoshte në biseda Hysen Llaveshi, ai nuk ishte në gjendje ta shpjegonte dot se çfarë po ndodhtea Në kafen “Arturi” para Presidencës, ku pija kafe me miqtë e Gardës e pyeta për Presidentin dhe ai ngriti supeta Hyseni më tha një detaj që m’u ngulit në mendjea Ai sa kishte dal nga Presidencaa Shërbimi i brendshëm i kishte thënë se Presidentit në zyrën e tij një regjisor i jepte mësime praktikea Regjisori e stërviste si të fliste, të disiplinonte gjestikulacioneta Shqipëria po digjet, më thoshte Hysen Llaveshi me nervozizëma I gjithë jugu i vendit ishte ngritur në rebelima Një gjë e thoshte me zë të lartëa Bashkim Gazidedja ishte egërsuar si asnjëherë tjetëra Ai kishte folur në Parlament dhe punonjësve ua kishte futur këmbët në një këpucëa Ta shtypim rebelimin me zjarr!, ulërinte nëpër zyrat e institucionit thoshte aia Kur Gazidedja kërkonte mendimin e Hysen Llaveshit për situatën tragjike të vendit ky i fundit heshtëtea Dhe këtë heshtje Gazidedja nuk e duronte dota
***
Bubullimat e 97-tës e shpërfytyruan Hysen Llaveshina Për ditë thinjeja Me mua takohej më shpesh në kafen “Artur” në të majtë të rrugës “Abdyl Frashëri”a Ai vinte në Kryeministri e në Presidencë për punët e tijaa Mua asgjë nuk më thoshtea Pas Presidencës unë kisha një supermarket të cilin e furnizoja me bulmet nga Konispolia Kur Hyseni më jepte dorën më thoshte me dhimbje “ti Sefer vjen era hirrë”a I mbusheshin sytë me lota Ai e dinte mirë se mua ma kishte zënë vendin e punës një këpucar nga qyteti i Gjirokastrësa Kurse një veteriner qe bërë kryetar degea Ai kur punonte komunikatën e mëngjesit oficerëve u vërshëllente si të ishin një tufë me “cjep”a Në çdo takim unë flisjaa Hysen Llaveshi qe bërë më i menduara Edhe pse Hyseni e priste daljen në lirim, në bisedat e përditshme nuk më fliste keq për Gazidedena Kur e pysja fare kot, Hyseni më përgjigjej se “Gazidedja figurën e ka sikur të jetë ndonjë komunist”a Jeton në një pallat me parafabrikate dhe kafen e mëngjesit e pi me lekët nga xhepi i tija Kurrë nuk futet nëpër restorantea Nuk ka burrë ta komprometoj myslimanin Bashkim Gazidedjaa Hysen Llaveshi shtonte që Gazidedja nuk do ta lëshojë pushtetina Është i betuara Hyseni tek kafe “Arturi”, por edhe kur filluam të pimë ndonjë gotë raki me qofte tek zgara pas librit Universitar, ai kurrë nuk më fliste për sekretet e punës, paçka se unë i mbushur me urrejtje i bëja një mijë pyetjea Edhe në varr po të jem sekretet e punës nuk i nxjer në pazar thoshte me mërmërimëa Unë e dëgjoja dhe e porosisja që të merrte masat se nuk i dihej se çfarë ndodhte në këtë kohë tragjikea Dhe për ta qetësuar i flisja për “Bredhin e Seferit”a Kur unë shërbeja në Presidencë nga që kisha qenë komunist dhe komisar e kisha shumë frikë Izet Haxhinëa Nuk i dilja kurrë përpara megjithëse Izeti kishte miqësi me një shokun tim nga Lekbibajt e Tropojës Gjelosh Ukcamën, i cili vdiq këto kohë nga korona në Nju Jorka Gjithsesi unë i druhesha Izet Haxhisëa Kisha frikë se mos më bënte gjëmëna Për fat, falë miqësisë me tropojanët ai nuk më hoqi nga punaa Disa herë pata pirë uiski me të në kafenenë e posaçme për Presidentina Por rreziku nuk vinte vetëm nga Izet Haxhiaa Aty kishte dhe ujqër të tjerëa Pikërisht për këtë arsye unë e kisha ngritur “zyrën” tek bredhi si një kullë alpine pas Presidencësa Degët i vareshin si fleta çadrash dhe unë aty kisha vendosur një stol e nuk bija fare në sya Qysh atëherë gardistët i vunë bredhit nofkën “Bredhi i Seferit”a Ashtu i thërrasin dhe tania Dhe unë kisha të drejtë që “strehohesha” tek bredhi me pamje “gjenerali”a Pas meje do ta pësonin dhe shumë të tjerëa Bile dhe vetë “përbindshi” Izet Haxhia, të cilin në vitin 1999 e takova në Tropojëa “Zeusi” im i Presidencës fshihej në malea Fate dreqërisha
***
Viti 97 – të mori përmasa katastrofikea Qindra të vrarëa Rrëmbimea Përdhunimea Shkatërrim të pyjeve, të lumenjve, të urave e të parqeve kombëtarea Në një rast e takova Hysenin në një nga kafet ngjitur me shtëpinë e Enver Hoxhësa Një javë më parë ishte plaçkitur biblioteka e famshme e Enver Hoxhësa Më duket se nuk ka shpëtim, më thoshte Hyseni i brengosura SHIK-u po bën të gjitha përpjekjet për ta pasur situatën nën kontrolla Por është e pamundur, këmbëngulte aia Shërbimet inteligjente të botës po punojnë fort për të na vithisur në humnerëa Jemi afër buzësa Unë me anë e me udhë, i mëshonte ai bisedës, po luftoj që t’ia mbush mendjen Gazidedes, që qeveria Meksi të japë dorëheqjena Në këtë stuhi të nxehtë dorëzimin e qeverisë e shoh si të vetmin shpëtima Por me sa shoh Gazidedja edhe pse i kanë ngarkuar detyrën e komandantit të shpëtimit të vendit ka në dorë hapsit e kashtësa Dhe Hyseni kishte të drejtëa Oficerët e Gardës, të cilët u dërguan për të qetësuar situatën në jug të vendit i morën peng, dhe i mbanin në shkrepat e malit të Gribësa Komisariatet po digjeshin njëri pas tjetrita
Hysen Llaveshi i kishte pisk punëta Vetë ishte një shkëmb që nuk e çelte gojëna Por disa nga miqtë e mi në SHIK më tregonin çudiraa Hysen Llaveshin dhe disa të tjerë po i kërcënonin për t’i dërguar në Vlorëa Nuk kishte shumë kohë dhe në Vlorë gjatë një proteste ishte vrarë Artur Rustemia Ishte djegur godina e SHIK-ut në Vlorë dhe ishin masakruar punonjësita Të zihej fryma nga lajmet e tmerrshmea
E mora në telefon Hysen Llaveshin dhe u takuam në kafen tonë të preferuara Në tavolinën përballë ishte ulur Halit Gjeçi, i cili qe pushuar nga detyraa Ai nuk kishte shkuar në Vlorë për të shtypur me tanket e Gardës revoltat si në Vlorë dhe në disa qytete të jugut të vendita Edhe Halit Gjeçi ishte në rrugë të madhea E vështrova dhe m’u duk më me vlera kur vite më parë ai më kishte marrë në punë në Gardën e Republikësa Për Halit Gjeçin oficerët e Gardës flisnin me respekta Mos i fol Halit Gjeçit, më tha në vesh Hysenia Në fund të lokalit janë dy punonjës të SHIK-uta Isha në meraka I bëra disa pyetje Hysenit, por ai m’u përgjigj shumë thatëa Qe e pamundur që të zbërtheje Hysen Llaveshina Ai ndërroi temën e bisedësa
Ajo që pritej ndodhia Hysen Llaveshin e kishte thirrur Gazidedja dhe i kishte dhënë urdhër që bashkë me disa të tjerë do të niseshin drejt juguta Me ta marrë vesh këtë lajm, unë shkova tek Oxhaku pas godinës së SHIK-uta Aty më priste një nga miqtë e Hysen Llaveshit, i cili në Kukës kishte punuar në një sektor me Hysen Llaveshina Ai qe shumë i afërt shpirtërisht me Hysenina E pyeta dhe miku i Hysenit ngriti supeta Një gjë dihej saktësishta Hysen Llaveshi për t’i shpëtuar arrestimit, ngaqë nuk kishte zbatuar urdhrin për të shkuar në jug, ishte varur me litar nga kati i tretë i godinës së SHIK-ut dhe me disa të tjerë kishte ikur në drejtim të paditura Askush nuk dinte hollësiraa Nuk pimë kafe me mikun e Hysenita S’na mbante vendia Lëvizëm për nga Xhamllikua Udhës i tregonim dramat që po ndodhnin nëpër Shqipëria Një nga oficerët e Ministrisë së Brendshme, Halit Mulgeci nga Tropoja, e kishin nisur me trupat për të shtypur revoltat në Sarandëa Por tek Ura e Karanesë Haliti i kishte kthyer mbrapsht forcat për në Tiranëa Nëse do të kishte vazhduar për në drejtim të Sarandës “rebelët” do të kishin shkaktuar viktimaa Ura e Memaliajve qe bllokuar dhe Halit Mulgeci i kishte devijuar forcat nga Qafa e Kiçokut në Përmeta Unë kisha punuar me Halitin në Forcat e Ndërhyrjes së Shpejtë dhe e dija që ai ishte kurajoz e trima Vendimin që kishte marrë tek Ura e Karanesë në Sarandë e kishin mirëpritur të gjithë kolegët e tija
Më në fund në një nga koriet e malit të Dajtit u takova me Hysen Llaveshina Nuk e vija në dyshim që ai studionte terrenin për t’u arratisur nëpërmjet udhës së Shëngjergjit që të nxjerr në zonën e Burrelita U tmerrova kur e pashëa Hysen Llaveshi kishte filluar të plakeja Pa e hapur bisedën për përplasjen me Gazideden, i thashë se sa shumë që kishte ndryshuara Dhe i tregova ngjarjen me dy oficerët e postës kufitare të malit të Pikëllimës në Kukësa Të dy oficerët u përplasën në mbledhjea Njëri që ishte rreth të tridhjetave në moment gjaknxehtësie nxjerr pistoletën dhe e qëllon koleguna E plagosa E arrestojnë në momenta Kur unë e kam takuar të nesërmen në qelinë e burgut se do t’i merrja dëshminë, u habitaa Oficeri që bëri plagosjen ishte zbardhur si mali i Pikëllimës në janara Për një natë njeriu ishte bërë shtatëdhjetë vjeça E kishte shkatërruar dramaa Si ai oficeri i Pikëllimës ishte katandisur Hysen LLaveshi paçka se ai nuk kishte bërë ndonjë vrasjea Vetëm kishte kundërshtuar një urdhër të padrejtëa
E pyeta Hysen Llaveshin se çfarë i ndodhi me Gazideden dhe ai më dha një përgjigje të thatë sa për të më mbyllur gojëna Ai nuk dinte se ku kishte kokëna Ish kolegët po e kërkonin dhe në vrimën e miuta Në rrugën e Durrësit i kishin kapur të vjehrrin dhe i kërkonin që ai të tregonte se ku ishte Hysen Llaveshia Dhe kur vjehrri nuk ua kishte treguar adresën, ata e kishin bërë të vdekur duke i shkaktuar disa frakturaa Ai ndodhej në spitala Nusja e Hysenit qe tmerruar dhe i kishte treguar gruas time se gjëma po i kërcënontea E kishin braktisur shtëpinëa Ajo me të dy djemtë flinin ku të mundnin nëpër mezinët e Gjirokastrësa Unë i kërkova me terezi Hysenit të më tregonte ndonjë detaj nga përplasja me Gazideden, por ishte e pamundur që ai të thoshte qoftë dhe një fjalë të vetmea Miqtë më rrëfyen se Hysen Llaveshi dhe Gazidedja i kishin nxjerrë koburet njëri – tjetrita Thuhej se ishin qëlluar dhe me grushta Hysen Llaveshit i kërkohej me çdo kusht që ai të shkonte në Vlorë dhe të hidhte në erë me minë të telekomanduar Urën e Mifolita “Rebelët” e Vlorës po përgatiteshin për t’u nisur drejt Tiranësa Do të digjnin Parlamentina Flitej gjithashtu se Hysen Llaveshi i kishte shpëtuar në fill Gazidedesa Në një fraksion të minutës kur Gazideden e kishin kërkuar disa të huaj në dhomën e pritjes, Hyseni kishte dalë nga zyra dhe me litar që nga zyra e tij kishte zbritur në katin e parëa Unë e pyeta disa herë dhe Hysen Llaveshi më tha se e kishte të pamundur të minonte Urën e Mifolita Kur ai ishte fëmijë ati i tij në odën me miqtë e fillonte bisedën me udhëtimin e Isa Boletinit për në Vlorëa Babai u fliste miqve për udhëtimin e Isa Boletinit për në Vlorëa E kishte pasion këtë tregima Në udhëtimin e tij për në Vlorë Isa Boletini me t’u nisur nga Gjakova konakun e parë e gjeti në Gjinaj të Kukësit, të dytin në Kukës dhe të tretin në Bicaja Pastaj vazhdoi për në Ujmisht, në Kala të Dodës dhe në Dibër tek Elez Isufia Pastaj vazhduan rrugëna Kaluan Vjosën dhe u takuan në Vlorë me Ismail Qemalina
Bisedën e atit me miqtë Hysen Llaveshi e kujtonte me dhimbje në kohën kur po i kërkohej që të minonte urën e Mifloit aty ku kishte kaluar fillimisht Ismail Qemali dhe Isa Boletini me 400 trimat e tija Kjo do te ishte vetëvrasje, i kishte thënë vetes Hysen Llaveshia Paçka se e pyeta disa herë ai nuk më tregoi hollësira të tjeraa Sekreti ishte dobësia e tija
U bën disa ditë që Hysen Llaveshi është në ilegalitet të plotëa Askush nuk e di se ku ngryset dhe ku gdhiheta Nuk e di as e shoqja, e cila gjithashtu jeton tek njerëzit e saj nga Gjirokastraa Megjithatë me kërkesën e Hysenit një mbasdite nëpërmjet një ndërlidhësi nga Kukësi ne u takuam në një lokal gabelësh buzë Lanës ngjitur me maternitetin “Koço Glozheni”a Gabelët pinin dhe këndonina Aty askush nuk na njihtea Me Hysenin i kopsitëm “telat”a Një natë Hysen Llaveshi me njërin djalë, Arbërin, do ta gdhinte i strehuar në shtëpinë timea Për “operacionin” e largimit të tij nga Tirana drejt Burrelit nuk kishim lënë asgjë mangëta Shpresonim që të dy se do t’ia dilnima Ashtu si dhe gabelët edhe ne filluam të pimë raki me konserva peshkua
Hysen Llaveshi vazhdonte të ishte në udhëkryqa Sa herë që linim takim, ai më thoshte një gjë që nuk e harroj kurrëa Më pëlqen errësira, thoshte ai me zë të lartëa Nuk dua që të gdhijë nataa S’e duroj dot dritën dhe diellina Ndaj të gdhiri shikoj orën dhe kur afron ora e zbardhjes së dritës e flak orëna O zot, i them vetesa Shtyje edhe pak ardhjen e ditësa Nata më mbrona Dita është kërcënima
Unë ashtu me takt luaja rolin e psikologuta Dhe kur ai e kuptonte këtë gjë vinte buzën në gaza Ti Sefer mendon se kam rënë në depresion, thoshte ai me ironia Joa Por që t’i shpëtoj arrestimit, ose ndonjë plumbi “qorr” më duhet që ta shfrytëzoj natëna Kolegët e rinj të SHIK-ut nuk kanë përvojë më natëna Mos e mbaj mendjen tek Heronjtë e Heshtur të Sigurimit të Shtetita Ata ishin prurje e një kohe të artë dhe nuk lindin mëa E kundërshtoja por ai ishte vet psikologa
Në mbrëmje Hysen Lalveshi do të vinte me gjithë djalin Arbërin dhe aty do ta kalonin natëna Qysh natën do të niseshin nga Qafë Molla për në Burrela
Hysen Llaveshi u fut me ditë në shtëpinë timea Ai qe veshur me një kostum nga ato që përdorin pastruesit e pusetave në lagjen “Ali Demi’’a Kur u fut i maskuar në shtëpinë time nuk e njohaa Djalin, që tani është bërë burrë në Amerikë, ime shoqe e kishte marrë qysh para ditea Arbëri luante me të dy djemtë e mi gjithashtu të vegjëla Me të hyrë brenda, Hysenit i dhashë një kallashnikova Vetë gjithashtu mbaja një karabinë automatike me fishekun në folea Gruaja ime kishte mbushur tavolinën me meze, raki dhe verëa Po ne kishin hall kokea Hysen Llaveshit i thashë që ai të na mbronte nga ballkonia Agjentët e Gazidedes mund të vareshin nga taracaa Hyrja ime ishte në katin e pestëa Nuk ishte fare e vështirë për të zbritur në ballkona Vetë u mbështeta pas derësa Ajo ishte prej dërrase e kompensatea Me një shqelm bëhej copaa
Në orën 22 të natës tek dera u dëgjua një e trokitura E hapa me frikëa Ishte komshiu i katit të katërt Petrit Dashaj nga Kuçi i Vlorësa E kisha mika Petriti qe i sëmurëa Kishte punuar në Ministrinë e Brendshmea Hap sytë, më thaa Pallati është i rrethuar nga ata të Gazidedesa
Nata nuk gdhiheja Djali i Hysenit, Arbëri flinte me djalin tim të vogëla U kishim shtruar në tokë që të mos i kapte plumbia Hyseni kishte merak për të shoqena Ajo mbrohej e vetme në pallatin përballëa Një automatik ia kishte dhënë Shpëtim Huta që shërbente në Ministria Veproi me trimëria
Ndaj të gdhirë ata të Gazidedes u larguan me dy makinaa Skenari i Hysen Llaveshit po funksionontea Erdhën dy miq të Hysenit me makinëa Dita na zuri në luginën e Shëngjergjita
E përcolla Hysen Llaveshin deri në të dal të Shëngjergjita Trima të tjerë nga Mati e prisnina Dhe në atë kohë të zezë nuk u pamë mëa Ai shquhej si mjeshtër i kombinacionevea Më vonë mora vesh se pasi kishte kërkuar azil, Hysen Llaveshi ishte sistemuar në SHBA me gjithë familjena Hysen Llaveshi e di që për aktin e tij kam shkruar një libëra Por miqësisht më ka thënë që të mos e botoja Dhe unë librin e kam në sirtara Gjithsesi esenë për atë që ndodhi atë natë të vitit 1977 unë po e botoj në shtypa Ma kërkojnë lexuesit e mia Dramat e miqve s’kanë pse mbahen të fshehuraa
E di që miku im Hysen Llaveshi nuk do ta pres mirë botimin e këtij shkrimi për një nga ngjarjet më të bujshme të jetës së tija Para ca ditësh kur ai erdhi me të shoqen dhe dy djemtë në Tiranë[Arbëri ishte bërë lis Klosi] ai më dha një ftesë për të shkuar disa ditë në Amerikëa Shpenzimet ishin të tijata Unë nuk i ktheva përgjigjea Pas botimit të këtij shkrimi vështirësohet udhëtimi për në Amerikëa Por as kjo nuk ka shumë rëndësia Në fund të fundit lexuesi duhet të marrë vesh atë që i ndodhi Hysen Llaveshit në vitin 1997 kur atë e urdhëruan që të minonte Urën e Mifolit me qëllim që “rebelët’’ të mos vinin drejt Tiranësa
The post Hysen Llaveshi, një hero i heshtur i vitit 1997 appeared first on Gazeta Ditaa